دنیای اقتصاد

با وجود مزایای عمده ای که ایجاد شهر الکترونیک به همراه دارد و با وجود اینکه بسیاری از شهرهای بزرگ در دنیا اقدام به ایجاد شهر الکترونیک کرده اند، اما به نظر می رسد در کشور ما مشکلات عمده ای در راه اندازی شهر الکترونیک وجود دارد. دکتر علی اکبر جلالی عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت در این مورد می گوید: مشکلات عمده راه اندازی شهر الکترونیک در ایران در سطوح مردم عادی و مسوولان بیشتر فرهنگی است.

 با توجه به اینکه بنده مجری و شروع کننده مباحث مربوط به شهر الکترونیکی در ایران بوده ام و در سال 1379 برای اولین بار در ایران اقدام به طراحی و پیاده سازی شهر الکترونیک کیش کرده ام متوجه این موضوع شده ام که برای پیاده سازی مشکل سخت افزاری و نرم افزاری در کشور وجود ندارد و مشکل عزم و اراده مسوولان تصمیم ساز در این حوزه است. 
وقتی وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات کشور که باید از ارکان توسعه این پدیده در کشور باشد، اعتقادی به این کاربرد فن آوری اطلاعات ندارد، و در یکی از مصاحبه های خود با رسانه ها اعلام می کند که شهر الکترونیک به ما مربوط نیست دیگر مشخص می شود که مشکلات دیدگاهی، ایدئولوژیک و فرهنگی عمده ترین موانع راه اندازی شهر الکترونیک است.
در کنار دیدگاه و نظر کلی مسوولان تصمیم ساز در ایجاد شهر الکترونیک باید به مشکلات پیاده سازی نیز توجه داشته باشیم که این مشکلات در پنج بخش مربوط به حوزه زیرساخت شهر الکترونیکی است. وی می افزاید: حوزه زیرساخت شهر الکترونیکی بسیار مهم و حیاتی است. متاسفانه زیرساخت موجود شهرهای کشور حتی در تهران در این زمینه آماده نیست و با این اوصاف اگر بخواهیم تهران را به یک شهر الکترونیکی تبدیل کنیم قطعا با یک سری چالش های عمده زیرساختی مواجه خواهیم شد.
بخش دوم که از بخش اول شاید مهم تر باشد و جنبه فرهنگی بیشتری دارد حوزه نیروی انسانی است. زمانی که نیروی انسانی را ما در حوزه شهر الکترونیکی تجزیه و تحلیل می کنیم به دو گروه عمده بر می خوریم، نیروهای فنی دست اندرکار اداره و نگهداری شهر الکترونیکی و مسوولان هدایت گرو سیاست گذار که عموما با شهر الکترونیکی سرو کار دارند و مردم عادی که شهروند الکترونیک خوانده می شوند و این دو گروه باید از نظر تخصصی و توان به کارگیری خدمات شهرهای الکترونیکی آموزش های لازم را ببینند.

 نوشته شده توسط حامد عزیزخانی در یکشنبه 87/5/27 و ساعت 10:0 عصر | نظرات دیگران()